Relatietherapie
Als kind ben je afhankelijk van je ouders, en dus leer je te voldoen aan de voorwaarden die ze stellen. We leren zo onszelf ontrouw te zijn.
Dit doe je later ook in je liefdes-relatie, en dat geldt ook voor je partner: jong geleerd, oud gedaan…
Dit zien we vervolgens aan voor liefde.
De bijkomende verlatings-angst dekken we toe een door wederzijdse afhankelijkheid.
We groeien op met de diepe overtuiging dat geluksgevoelens en veiligheid afhangen van voorwaarden en omstandigheden buiten ons. Toen we klein waren klopte dat, maar nu nog steeds?
Aan de hand van de relatieproblemen waar jullie samen niet uit kunnen komen wil ik met jullie onderzoeken hoe die in verband staan met dat streven naar wederzijdse behoeftigheids-vervulling.
Ik heb geen enkel oordeel over dat streven, dat is nl heel menselijk.
Want hiermee dekken we ook diepe gevoelens van niet goed genoeg zijn af.
Zolang we ons ergens van binnen onveilig voelen en niet goed genoeg, en dat geldt voor de meeste mensen, is het lastig om dat niet te doen.
Het is alleen zo dat ik heb gemerkt dat hoe sterker dat streven overheerst in een relatie, hoe verstikkender dat is voor zelfontplooing en het ervaren van liefde.
Want liefde en zelf-ontplooing floreren het beste tussen zelfstandige mensen. Het is een universeel dilemma: we willen ons veilig voelen, en geliefd, en hebben daar heel veel voor over, maar we willen ook onszelf zijn, en ons vrij voelen, de passie van ons hart leren kennen en leven.
Wat is nodig om steeds meer liefde te kunnen voelen voor je partner ipv minder, en hem/haar als inspirerend en aantrekkelijk te blijven ervaren?
Ik geef je vier stellingen:
Beide partners zijn zelfstandige volwassenen die geen enkel recht op elkaar hebben.
Beide partners zijn zelf verantwoordelijk voor al hun gevoelens, zowel de leuke als de pijnlijke.
Je bent alleen verantwoordelijk voor je eigen geluk en niet voor dat van je partner.
Hoe minder eisen en verwachtingen je hebt over hoe je geliefde en je relatie zouden moeten zijn, hoe meer liefde je kunt ervaren in wat er is.
Ben je bereid deze stellingen voor jezelf te onderzoeken? Zowel wat je daar van vindt als ook in hoeverre het op gaat voor jou?
Ben je ook bereid jezelf niet te veroordelen om je beperkingen, maar deze beter te willen leren begrijpen, en om jezelf, je partner en je relatie niet te beschouwen als een verbeter-project?
Liefdevol begrip en acceptatie is de sleutel tot grotere intimiteit met jezelf. Intiemer met jezelf zijn maakt je authentieker en opent je hart, ook voor liefde en begrip voor je partner.
De focus in de sessies is tweeledig: ik zal je helpen je eigen gevoelens en handelen ten opzichte van je partner beter te gaan begrijpen. Die zullen daardoor veranderen.
We zullen ook diep ingaan op hoe jullie met elkaar communiceren, wat voor effecten dat heeft, en andere manieren onderzoeken.
Dan kan het dilemma waar ik het eerder over had een liefdevolle dans worden, Dan kan duidelijk worden dat dat dilemma alleen tussen je oren bestond: het lost langzaam maar zeker op in autonomie en verbinding, gelijktijdig.
Of autonomie en de beslissing om uit elkaar te gaan: niet vanuit woede en verwijt, maar vanuit wederzijds respect: ook noodzakelijk om goede ouders te kunnen blijven voor als jullie kinderen hebben.
Ik heb een post-doctoraal traject relatietherapie doorlopen, en systemisch werk gedaan, maar de relaties met mijn vrouw en kinderen vormen de belangrijkste leerweg en inspiratiebron voor dit werk.